എന്റെ പൊന്നുമോള്‍

അവൾ സുന്ദരിയായിരുന്നു.ലക്ഷ്യബോധമില്ലാതെ അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞുനടന്ന എന്റെ മനസ്സിലേക്ക്‌ മുന്നറിയിപ്പൊന്നും കൂടാതെ കടന്ന് വന്ന ഒരു നിഷ്കളങ്ക.വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ വേറെങ്ങും കറങ്ങിനടക്കാതെ വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തുന്നതുതന്നെ അവളോടൊത്ത്‌ സമയം ചിലവഴിക്കാനാരുന്നു.എല്ലാ ദിവസവും രാവിലെ വീട്ടിൽനിന്നും ഇറങ്ങുന്നതിനുമുൻപ്‌ അവളുടെ നെറുകയിൽ ഉമ്മ കൊടുക്കുമ്പൊ കിട്ടുന്ന ആ സന്തോഷം പറഞ്ഞറിയ്ക്കാൻ സാധിക്കയില്ല.

ഞങ്ങൾ ഒരിമിച്ചിരുന്നാരുന്നു പലപ്പോഴും ഭക്ഷണം കഴിക്കാറുള്ളത്‌.അമ്മയുണ്ടാക്കിതരുന്ന സ്വാദുള്ള ഭക്ഷണം ഞാൻ പലപ്പോഴും അവളുടെ വായിൽ വെച്ചുകൊടുത്തിരുന്നു.ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ഈ അടുപ്പം അമ്മയ്ക്ക്‌ തീരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല.പ്രതേയ്കിച്ചും അവളെന്റെ കൂടെയിരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത്‌..ഒരുപക്ഷെ അവൾക്ക്‌ കുക്കിംഗ്‌ അറിയാത്തതായിരുന്നിരിക്കാം അമ്മയുടെ ദേഷ്യത്തിനു പിന്നിലുള്ള പ്രധാനകാരണം..എല്ലാരാത്രികളിലും അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചാരുന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങീരുന്നത്‌..ഞാൻ അടുത്തുള്ളപ്പോൾ അവൾ അനുഭവിച്ചിരുന്ന സുരക്ഷിതത്വം എന്നും എന്നെ അമ്പരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്‌.

സുന്ദരവും മനോഹരവുമായ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം ദൈവത്തിനു തീരെ ഇഷ്ടമായില്ലന്നു തോന്നുന്നു.ഒരുദിവസം വൈകുന്നേരം വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പൊ അമ്മ എന്തോ ദേഷ്യത്തോടെയാണു അക്കാര്യം പറഞ്ഞത്‌.അവൾ ഗർഭിണിയാണു പോലും.അതു കേട്ടപ്പോ എനിക്ക്‌ എന്തു സന്തോഷമായിരുന്നെന്നൊ? അവളെ പൊക്കിയെടുത്ത്‌ കറക്കാൻ തോന്നി.പക്ഷെ അമ്മെക്ക്‌ ഇഷ്ടമായില്ലെങ്കിലോ എന്ന് വിചാരിച്ച്‌ ഞാൻ സന്തോഷം ഉള്ളിലൊതിക്കി.ഗർഭിണിയാണെന്നറിഞ്ഞതു മുതൽ അമ്മ അവളോട്‌ ഒട്ടും മയമില്ലാതെ പെരുമാറാൻ തുടങ്ങി.ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഒരിമിച്ചിരുന്ന് കഴിക്കുന്നതുപോലും അമ്മ വിലക്കി.അമ്മേ നിങ്ങൾക്കെങ്ങനെ ഇത്ര ദുഷ്ട്ത്തിയാകാൻ തോന്നി??

അവളുടെ ജീവിതം ദിവസത്തിനു ദിവസം ദുരിതപൂർണ്ണമായി മാറൂകയാണന്ന് അവൾക്ക്‌ തന്നെ തോന്നിക്കാണും.ഒരു ദിവസം ആരോടും പറയാതെ,ഒരു പരിഭവവും കാണിക്കാതെ,പൂർണ്ണ ഗർഭിണിയായ അവൾ വീടുവിട്ടറങ്ങി.വൈകുന്നേരം വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പൊ അമ്മ വളരെ സന്തോഷത്തോടെയാണു ആക്കാര്യം അറിയിച്ചത്‌."നിങ്ങൾക്ക്‌ സമാധാനമായല്ലൊ?" ഞാൻ നിയത്രണം വിട്ട്‌ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു!!!

ഞാൻ അവളെ നോക്കി നാടിന്റെ പലഭാഗങ്ങളിൽ അലഞ്ഞുനടന്നു.പക്ഷെ കണ്ടെത്താനായില്ല..ഒരാഴ്ചയായിട്ടും എന്റെ വിഷമം കുറയാതിരിക്കുന്നതുകണ്ട്‌ അപ്പൻ അമ്മ അറിയാതെ ആ കടുംകൈ ചെയ്തു..

ഒരു പുതിയ പൂച്ചയെ എനിക്കുകൊണ്ടുതന്നു..അല്ലതെ ഒരു പന്ത്രണ്ട്‌ വയസുകാരനെ എങ്ങനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ??